Na de succesvolle en enorm populaire “The Folk of the Air” trilogie van Holly Black in het Nederlands te hebben uitgegeven werd het voor het Best of Fantasy fonds van uitgeverij Boekerij tijd om een wat oudere serie van deze auteur naar Nederland te halen, “Modern Faerie Tales”. Deze serie stamt al uit eind jaren ’90 van de vorige eeuw en werd begin deze eeuw afgerond. In 2021 verscheen Water, het eerste deel van deze serie, pas in het Nederlands. “The Folk of the Air” zit goed in elkaar, dus dit zou mij ook wel kunnne bekoren. Dacht ik. Tijd om de proef op de som te nemen.
Titel: Water
Auteur: Holly Black
Vertaler: Anne-Marieke Buijs
Serie: Modern Faerie Tales #1
Verschijningsdatum: 14 oktober 2021
Uitgeverij: Boekerij
ISBN: 9789022593523
Aantal pagina’s: 298
Genre: Young Adult, Fantasy
Het begin van een betoverende urban fantasy-trilogie van de auteur van de Elfhame-serie Als je bij Faeries denkt aan zachtaardige sprookjesfiguren, dan moet ik je -teleurstellen. Deze Faeries zijn sinistere, verwilderde schepsels die enkel chaos aanrichten. Chaos die je met een beetje pech je leven kan kosten. Als klein meisje had Kaye drie Faerievrienden van wie ze dacht dat ze denkbeeldig waren. Als ze jaren later een zwaargewonde Faerie aantreft en zijn leven redt, realiseert ze zich dat de fantasiewereld uit haar jeugd maar al te echt is – en gevaarlijker dan ze ooit had kunnen vermoeden. Tegen wil en dank raakt Kaye verstrikt in een eeuwenoude machtsstrijd tussen twee rivaliserende Faerierijken. Voor hen is ze slechts een pion in een strijd die haar dood zou kunnen worden. Kaye is echter niet van plan zich zomaar gewonnen te geven, en roept de hulp in van een mythisch waterwezen. Maar in het land van de Faeries heeft alles een prijs.
Zoals je aan mijn waardering ziet, zijn mijn vrij hoge verwachtingen niet waargemaakt. Allesbehalve zelfs. Eerlijk gezegd waren deze al getemperd door de gemengde – maar over het algemeen vrij negatieve – reacties op dit boek. Ik ben me er absoluut van bewust dat dit één van Black’s eerste boeken is en dat het ruim twintig jaar geleden is geschreven. Toch verwachtte ik meer van zo’n gevestigde naam dan dat Water mij voorschotelde. Ik ben best coulant in mijn beoordelingen, maar hier trek ik een grens.
Want wat kreeg ik eigenlijk voor mijn kiezen? Ik moet dit antwoord schuldig blijven. De plot schiet alle kanten op en er is geen logisch verhaal van te maken. Ik had het gevoel dat ik een concept van iets las wat nog meer uitgewerkt had moeten worden. Er gebeurt veel en tegelijkertijd helemaal niets. Veel van de elementen uit het verhaal zijn inmiddels al volledig uitgekauwd en zelfs nog meermaals herkauwd in andere verhalen waardoor dit boek een beetje overbodig voelt. Ik snap daarom de keuze ook niet om dit boek en de vervolgen Bloed en IJzer nu nog naar het Nederlands te vertalen. Het past niet meer in de huidige tijd, want we weten inmiddels allemaal dat deze auteur een goed verhaal neer kan zetten. Tevens komen er geen elementen uit “The Folk of the Air” terug.
Naast de plot rammelt de uitwerking van de personages aan alle kanten. Ik krijg nauwelijks hoogte van Kaye en als personage stelt ze niet veel voor. Ze weet de lezer niet aan haar karakter te binden en dat is wel belangrijk voor een hoofdpersoon. Ook de bijfiguren zijn veel te flets. Ook hierin is te merken dat de auteur na al die jaren – en boeken – gegroeid is.
Is er dan nog wel iets positiefs aan Water van Holly Black? Ja, je hebt het snel uit. De schrijfstijl is vlot, ook al loopt het verhaal voor geen meter. Het is goed te merken dat Holly Black toen al de potentie had om de grote auteur te worden die ze anno 2023 is. Ik ga mij niet meer bemoeien met haar oudere werk, maar ik duik lekker in haar nieuwste boek The Stolen Heir.