In de herfst van 2021 besloot ik het er toch eens op te wagen, de Engelse versie van Het weeshuis in de azuurblauwe zee van T. J. Klune. Ik had er al veel over gelezen en het boek klonk interessant. Dat was het ook, vooral achteraf. Op het moment van lezen vond ik het verhaal matig, maar het liet me niet los. Ondertussen was het nieuwe boek van deze auteur al verschenen, Under the Whispering Door. Op 6 oktober wordt de Nederlandse vertaling verwacht. Deze heeft als titel Het gefluister achter de deur. Is dit boek net zo interessant als zijn voorganger?
Titel: Under the Whispering Door
Auteur: T. J. Klune
Verschijningsdatum: 21 september 2021
Uitgever: Tor Books
ISBN: 9781250217349
Genre: Fantasy
A Man Called Ove meets The Good Place in Under the Whispering Door, a delightful queer love story from TJ Klune, author of the New York Times and USA Today bestseller The House in the Cerulean Sea. Welcome to Charon’s Crossing. The tea is hot, the scones are fresh, and the dead are just passing through. When a reaper comes to collect Wallace from his own funeral, Wallace begins to suspect he might be dead. And when Hugo, the owner of a peculiar tea shop, promises to help him cross over, Wallace decides he’s definitely dead. But even in death he’s not ready to abandon the life he barely lived, so when Wallace is given one week to cross over, he sets about living a lifetime in seven days. Hilarious, haunting, and kind, Under the Whispering Door is an uplifting story about a life spent at the office and a death spent building a home.
Wallace Price leeft voor zijn werk en deinst er niet voor terug alles en iedereen die hem in de weg staat op een vervelende manier te behandelen. Hij tolereert geen fouten, alles moet volgens een vast stramien. Hierdor verwaarloosd hij zijn medewerkers, maar ook zijn vrienden en familie. Als Wallace plotseling overlijdt, zijn er dan ook niet veel mensen op zijn begrafenis. De mensen die er zijn hebben geen goed woord voor hem over. Niemand weet dat hij, als geest, zijn eigen begrafenis bijwoont. Dan wordt hij opgehaald door een gids, die hem naar een bijzonder theehuis brengt. Hugo, de eigenaar van dit theehuis, beloofd Wallace te helpen met de passage naar het Hiernamaals. Wallace weigert te accepteren dat hij dood is. Met de hulp van Hugo en de andere bewoners van dit bijzondere theehuis leert Wallace menselijker te zijn als geest, dan hij ooit was in zijn hele leven.
Ik weet niet hoe deze auteur het voor elkaar krijgt, maar net als in Het weeshuis in de azuurblauwe zee is de hoofdpersoon oersaai en toch interessant. Net als Linus Baker is Wallace Price een witte man van middelbare leeftijd. Aan het begin van het verhaal wordt direct duidelijk dat hij leeft voor zijn werk en dat hij het menselijke uit het oog is verloren. Hij maakt alleen contact met mensen als het om werk gaat en dan nog is hij direct en zakelijk. Als hij plotseling overlijdt weigert hij dit te accepteren, net zoals hij weigerde te accepteren dat zijn werknemers geen robots zijn. Langzaam wordt duidelijk wat hij allemaal in het leven heeft gemist. Dit heeft hij allemaal te danken aan de bewoners van het theehuis Charon’s Crossing. Al deze bewoners zijn kleurrijke personages met zo hun eigen geschiedenis. Diversiteit speelt een belangrijke rol in dit verhaal, maar het is er gewoon. Het komt hierdoor niet geforceerd over.
Under the whispering door is een boek met een basaal plot. Dat is in dit geval niet erg, want de personages maken het verhaal. Alle personages zijn goed uitgewerkt voor de rol die ze spelen. Zelfs zo goed, dat ik heel lang mijn twijfels had over wie nou dood is en wie niet. Want ja, sommige van de personages zijn wel levend. De onderlinge relatie tussen hen is veel belangrijker dan de plot. Naar het eind van het boek toe komt er wel een wending die belangrijk is voor het verhaal. Hier komt ook het mysterieuze van het boek naar voren, want wie is toch de Manager? Op het eind wordt alles duidelijk en zie je goed welke ontwikkeling Wallace heeft doorgemaakt. En dit is allemaal verpakt in een toegankelijke schrijfstijl. Echter wordt de Nederlandse vertaling weer uitgebracht als een YA, maar dat klopt niet. Dat is iets waar ik mij bij het vorige boek van deze auteur ook aan stoor. Hoe kun je een boek met personages van tussen de 20 en 85 (ja echt) labelen als YA? Ik snap dit niet. Laat je hier alsjeblieft niet door misleiden, want Under the Whispering Door is een fantasy die toegankelijk is voor iedereen. Het is soms wat creepy, maar dat geeft het boek juist iets extra’s.