Een aantal jaar geleden gooide de debutante Beth O’Leary hoge ogen met haar boek Veel liefs. Ik kan hier niet over oordelen omdat ik dit boek simpelweg nog niet gelezen heb. De opvolger, Tot snel! werd eveneens de hemel in geprezen. Hier kan ik wel iets van vinden, want ik las dat boek onlangs.
- Titel: Tot snel!
- Auteur: Beth O’Leary
- Vertaler: Anna Livestro
- Verschijningsdatum: 10 november 2020
- Uitgeverij: De Fontein
- ISBN: 9789026153075
- Aantal pagina’s: 318
- Genre: Feelgood, Romance
Leena voelt zich te jong om al zo vastgeroest te zitten. Eileen voelt zich te oud om opnieuw te beginnen. Het perfecte moment om de boel eens flink op te schudden… Leena is begin twintig, heeft een uitdagende baan, een vriend die haar steunt, een leuk leven in Londen – maar schijn bedriegt. Als ze op kantoor volledig instort, schrijft haar baas haar twee maanden rust voor. Op zoek naar afleiding van haar eigen problemen besluit ze bij haar oma Eileen te gaan logeren. Eileen heeft ondertussen zo haar eigen problemen. Ze is 79 jaar, net gescheiden, en bang dat ze te oud is om nog opnieuw te kunnen beginnen. Ze besluit op zoek te gaan naar een nieuwe liefde – maar in het dorp waar ze woont is het aanbod erg klein. Tot Leena met de oplossing komt: in Londen zijn er mannen genoeg, en Leena’s flat staat leeg… Leena en Eileen wisselen van huis, maar al snel merkt Leena dat het platteland niet alleen maar rust en regelmaat kent, en Eileen ontdekt dat liefde soms een onverwachte vorm aanneemt… Leena voelt zich te jong om al zo vastgeroest te zitten. Eileen voelt zich te oud om opnieuw te beginnen. Het perfecte moment om de boel eens flink op te schudden… Leena is begin twintig, heeft een uitdagende baan, een vriend die haar steunt, een leuk leven in Londen – maar schijn bedriegt. Als ze op kantoor volledig instort, schrijft haar baas haar twee maanden rust voor. Op zoek naar afleiding van haar eigen problemen besluit ze bij haar oma Eileen te gaan logeren. Eileen heeft ondertussen zo haar eigen problemen. Ze is 79 jaar, net gescheiden, en bang dat ze te oud is om nog opnieuw te kunnen beginnen. Ze besluit op zoek te gaan naar een nieuwe liefde – maar in het dorp waar ze woont is het aanbod erg klein. Tot Leena met de oplossing komt: in Londen zijn er mannen genoeg, en Leena’s flat staat leeg… Leena en Eileen wisselen van huis, maar al snel merkt Leena dat het platteland niet alleen maar rust en regelmaat kent, en Eileen ontdekt dat liefde soms een onverwachte vorm aanneemt…
Mijn verwachtingen waren voor het lezen best wel getemperd. Het boek had ik al een tijdje in bezit, maar ik had het nog niet gelezen. Mijn smaak is ook best wel veranderd in al die jaren waardoor ik er eigenlijk niet zo’n zin meer in had om dit boek op te pakken. Dat vind ik niet helemaal eerlijk naar mijn gekochte boeken (want ja, geld), dus ik besloot er blanco in te gaan. Het boek wordt nog steeds hoog gewaardeerd en dat is bij mij altijd vrij gevaarlijk. Hoe hoger de waardering, hoe hoger mijn verwachtingen en hoe groter vaak de teleurstelling. Helaas ging deze formule hier ook op.
In dit verhaal volgen we Leena en haar oma Eileen. Leena is een streber, iets dat na een tragische gebeurtenis binnen de familie alleen nog maar erger is geworden. Wanneer ze door haar baas verplicht wordt een sabbatical van twee maanden te nemen nadat ze een presentatie heeft verpest, weet ze dan ook niet wat ze met haar tijd aan moet. In een dorpje in de Yorkshire Dales loopt oma Eileen ook een beetje met haar ziel onder de arm. Na een stukgelopen huwelijk besluit ze op haar 79ste online te daten. Haar droom was altijd om in Londen te wonen en te werken. Een telefoontje tussen Leena en Eileen zet het plan in werking om eens twee maanden van leven te ruilen. Leena leidt het leven van Eileen en andersom.
Doordat de personages van leven ruilen, leer je hen beide goed kennen. Zelf vond ik Eileen leuker dan Leena, zij laat een ontwikkeling zien. Eileen neemt geen blad voor de mond en durft te zeggen waar het op staat. Leena is klungelig, onhandig en behoorlijk naïef. Sorry hoor, maar ik zag een onthulling verderop in het verhaal al van ver aankomen. Hierdoor werd het voor mij niet meer interessant om vanuit Leena te lezen. Ik vond Eileen gewoon een leuker personage, minder saai enzo. Zowel Leena als Eileen zijn goed uitgewerkt, maar ik miste bij beide emotie en diepgang. Voor een voorspelbaar verhaal als dit prima, maar voor mijn leesbehoefte niet. Door een tragische gebeurtenis zijn de familiebanden verstoord. Dat is wel merkbaar bij Leena, maar het fiksen gaat allemaal wel erg makkelijk.
Daar bleef ik het hele boek wel een beetje moeite mee houden, dat alles zo makkelijk weer gefikst wordt. De plot van dit boek is namelijk heel cliché. Alles wat fout kan gaan gaat ook daadwerkelijk fout, maar er is altijd wel een oplossing en deze is ook altijd direct voorhanden. Waarom nou toch, dat maakt het verhaal helemaal niet boeiend. Laat personages maar eens lekker zwoegen om tot een oplossing te komen. De auteur heeft zich hier voor mijn gevoel vrij makkelijk vanaf gemaakt. En het jammere is dat de plot gewoon weinig voorstelt en dat je er ook niet heel veel meer mee kan doen dan dit. Meer diepgang in de personages en hun problemen zou wel meer geholpen hebben om mij nieuwsgierig te houden. De makkelijke schrijfstijl zorgt er ook voor dat je het makkelijk leest. Toch vond ik dit boek een worsteling, ik heb het ruim een week aan de kant laten liggen voor ik besloot een lees sprint te trekken. Het pakte me gewoon niet.
Tot snel! van Beth O’Leary is een boek dat niet helemaal (meer) bij mij paste. Het is niet slecht, maar dit is echt een kwestie van veranderde smaak en het te lang hebben laten liggen. De personages in dit verhaal zijn wat mij betreft te oppervlakkig. Als ik een personage moet kiezen dat ik leuk vind, dan is dat Eileen. Leena was oersaai. De plot is helaas ook niet veel soeps, de auteur maakt zich er naar mijn idee erg makkelijk vanaf wat betreft dingen die fout gaan. Het is heel cliché, maar alles dat fout kan gaan gaat fout en de oplossing is direct voorhanden. Dit boek is feelgood ten top, maar ik mis toch de diepere lagen en daar had ik behoefte aan.