Een van dé BookTok hypes van de zomer van 2022 was Tomorrow, and Tomorrow, and Tomorrow. Omdat dit boek al maanden een gigantische hype was op sociale media, hield ik de boot een beetje af qua lezen. Nu was het het maandboek van de M.A.D. Bookclub op Discord, dus hoog tijd om het op te pakken. Ik had het wel in het Engels, want het was bij mij in ieder geval nog niet bekend dat het vertaald zou worden toen ik het kocht. Inmiddels is de Nederlandse vertaling verschenen met als titel Morgen en morgen en morgen. Is dit boek helemaal de hype waard of werd ik weer eens teleurgesteld?
- Titel: Tomorrow, and Tomorrow, and Tomorrow
- Auteur: Gabrielle Zevin
- Verschijningsdatum: 5 juli 2022
- Uitgeverij: Knopf
- ISBN: 9780593321201
- Aantal pagina’s: 416
- Genre: Literatuur, Romans
In this exhilarating novel, two friends–often in love, but never lovers–come together as creative partners in the world of video game design, where success brings them fame, joy, tragedy, duplicity, and, ultimately, a kind of immortality. On a bitter-cold day, in the December of his junior year at Harvard, Sam Masur exits a subway car and sees, amid the hordes of people waiting on the platform, Sadie Green. He calls her name. For a moment, she pretends she hasn’t heard him, but then, she turns, and a game begins: a legendary collaboration that will launch them to stardom. These friends, intimates since childhood, borrow money, beg favors, and, before even graduating college, they have created their first blockbuster, Ichigo. Overnight, the world is theirs. Not even twenty-five years old, Sam and Sadie are brilliant, successful, and rich, but these qualities won’t protect them from their own creative ambitions or the betrayals of their hearts. Spanning thirty years, from Cambridge, Massachusetts, to Venice Beach, California, and lands in between and far beyond, Gabrielle Zevin’s Tomorrow, and Tomorrow, and Tomorrow is a dazzling and intricately imagined novel that examines the multifarious nature of identity, disability, failure, the redemptive possibilities in play, and above all, our need to connect: to be loved and to love. Yes, it is a love story, but it is not one you have read before.
Ik had niet zulke hele hoge verwachtingen van dit boek, want grote hypes stellen mij de laatste tijd vaak teleur. Ik ging er dus blanco in. Ik was eerlijk gezegd een beetje bang voor de hoeveelheid games en game jargon dat in het verhaal verwerkt zou zitten. De gaming industrie is dus iets waar ik helemaal geen verstand van heb. Dat jargon bleek er helaas voor mij wel in te zitten, daardoor merkte ik als nel dat dit boek leuker zou zijn voor echte game nerds.
Sam en Sadie zijn de hoofdpersonen en ze schijnen een lange, hechte vriendschap te hebben. Nou, daar zag ik eerlijk gezegd erg weinig van. Ze vliegen elkaar continu in de haren en worden het amper eens. Het lijkt ook wel of hun passie voor games het enige is dat hen daadwerkelijk verbind. Buiten deze passie hebben ze niets met elkaar gemeen en dat zorgt voor strubbelingen en onbegrip. Ze zijn allebei zo sociaal awkward dat het soms op mijn irritatie begon te werken. Marx, eigenlijk geen hoofdpersoon, bleek de factor te zijn die de boel lijmde. In dat opzicht kun je hem zeker als een hoofdpersoon beschouwen. Eigenlijk vond ik Marx ook het leukste personage. Sam en Sadie groeien eigenlijk niet en als ze groeien is dat meer van elkaar af dan naar elkaar toe.
Qua schrijfstijl had ik veel moeite met de soms gekke tijdsprongen in het verhaal. Later valt alles op zijn plek, maar zeker in het begin was ik vaak in de war. Door deze schrijfstijl en de toch veel informatie over games, vond ik dit boek erg lastig om te lezen. Helaas ontbrak de chemie tussen de hoofdpersonen voor mij en dat is lastig bij een boek met ook nog eens een vrij zwak plot. Het is een karakter gestuurd boek en daar hoor je goede, sterke personages neer te zetten. Sam en Sadie hebben allebei al veel meegemaakt in hun leven, maar toch weten ze niet hoe hiermee om te gaan. Ik vond dit boek uiteindelijk wel vermakelijk, maar als echte gamer heb je hier veel meer aan.
Tomorrow, and Tomorrow, and Tomorrow van Gabrielle Zevin vind ik een erg overhyped boek. Het is zeker niet slecht, maar het bleek geen match met mij. Ik heb helemaal niets met games, voelde geen klik tussen de personages en had vooral in het begin moeite met de schrijfstijl. Er is weinig plot en dat is jammer. De personages konden het verhaal naar mijn idee niet dragen. Houd je van games? Dan is dit boek absoluut een aanrader. Ben je net als ik een leek op dit gebied? Dan is het misschien verstandiger dit boek te laten liggen.