In 2018 maakte ik voor het eerst kennis met Julie Kagawa middels haar “Talon” serie. Daarna volgde Schaduw van de vos en in 2019 pakte ik eindelijk haar doorbraak serie “The Iron Fey” op. In tegenstelling tot wat ik had verwacht, vond ik deze serie niet heel goed. Het voelde voor mij te kinderlijk en was echt minder in vergelijking met haar andere boeken die ik tot dan toe gelezen had. Dit is ook haar eerste werk, dus is niet heel gek. Wie dacht dat het verhaal na de vier boeken klaar zou zijn, heeft het mis. Er was al een spin-off serie met Ethan in de hoofdrol, “The Iron Fey: Call of the Forgotten”. In 2021 verscheen er weer een nieuwe serie in deze wereld, “The Iron Fey: Evenfall”. The Iron Sword is het tweede deel in deze serie en daarmee het negende deel in “The Iron Fey”. Het vorige deel in deze serie heeft mij niet weten te overtuigen, wist Kagawa dat nu wel weer te doen?
Titel: The Iron Sword
Auteur: Julie Kagawa
Serie: The Iron Fey #9, The Iron Fey: Evenfall #2
Verschijningsdatum: 1 februari 2022
Uitgever: Inkyard Press
Format: Luisterboek
Voorlezer: Vikas Adam
Luistertijd: 11 uur, 11 minuten
Aanbieder: Storytel
ISBN: 9781335418647
Genre: Young Adult, Fantasy
As Evenfall nears, the stakes grow ever higher for those in Faery… Banished from the Winter Court for daring to fall in love, Prince Ash achieved the impossible and journeyed to the End of the World to earn a soul and keep his vow to always stand beside Queen Meghan of the Iron Fey. Now he faces even more incomprehensible odds. Their son, King Keirran of the Forgotten, is missing. Something more ancient than the courts of Faery and more evil than anything Ash has faced in a millennium is rising as Evenfall approaches. And if Ash and his allies cannot stop it, the chaos that has begun to divide the world will shatter it for eternity.
Net als alle andere boeken van deze auteur begint The Iron Sword waar het verhaal van Puck in The Iron Raven eindigde. We wisselen wel van perspectief, want Puck is niet meer de hoofdpersoon. Dit verhaal wordt verteld vanuit Ash. Hij was eerder al de verteller in The Iron Knight, dus het was duidelijk wat de lezer te wachten stond. The Iron Raven eindigde met de mededeling dat Keiran is verdwenen. Ash en Meghan besluiten hem te gaan zoeken en alle andere bekenden sluiten zich hierbij aan. Er hangt alleen een dreiging in de lucht, Evenfall. Niemand weet wat dit precies inhoudt, alleen dat het een einde kan maken aan alles wat hen lief is. Lukt het Ash en zijn bondgenoten om Keiran te vinden en Nevernever te redden voor het wordt verwoest door chaos?
De personages in dit verhaal behoeven geen introductie meer. Zij gaan al negen boeken mee en maken negen boeken lang niet tot nauwelijks een ontwikkeling door. Puck, die in het vorige boek ook zijn serieuze kant liet zien, is weer terug bij zijn grappenmakende zelf. Hierdoor is hij bij velen een geliefd personage, maar aan de andere kant wekt hij veel irritatie. Dat is nu wel het geval. Ook Meghan is veelvuldig aanwezig. Ik was geen fan van haar in de originele serie, dus dit vond ik een behoorlijke domper. Ash is het meest volwassen personage, maar ook hij lijkt nauwelijks gegroeid in zijn karakter. Na zoveel boeken in deze wereld had ik toch meer van deze personages verwacht.
“The Iron Fey” is oorspronkelijk bedoeld voor de wat jongere YA lezer. Dat is ook hier weer goed te merken. De schrijfstijl is vrij eenvoudig waardoor het verhaal makkelijk leest. Dit maakt het boek toegankelijk voor de moeilijkere en minder ervaren lezer. De lezer met veel YA ervaring loopt de kans over deze serie heen gegroeid te zijn en zich te storen aan deze manier van schrijven.
In tegenstelling tot wat de achterflap doet vermoeden is de plot vrij standaard en kenmerkend voor Kagawa’s boeken. Er is veel actie, eigenlijk iets te veel. Hierdoor springen de personages van gebeurtenis naar gebeurtenis en blijft er weinig ruimte over voor karakterontwikkeling. Het gaat de personages ook allemaal vrij makkelijk af, iets dat mij stoort. Dit neemt niet weg dat dit voor de jongere lezers juist een erg spannend plot is, want dat is het zeker. Er gebeurt veel en het is vaak de vraag of het goed zal aflopen. Voor mij voelde het verhaal als een herhaling van zetten. Het geeft het gevoel alsof de serie stil blijft staan in plaats van te groeien.
The Iron Sword van Julie Kagawa is alweer het negende deel in de wereld van “The Iron Fey”. Dit verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Ash, het meest volwassen personage uit de hele serie. Toch zorgt dit niet voor het leesplezier dat ik hoopte te vinden. Nu vond ik de rest van de boeken in deze wereld ook niet bijster goed, maar ik krijg het gevoel alsof de serie stil blijft staan en zich niet verder ontwikkelt. Als luisterboek was het goed te doen, maar ik voel echt niet de behoefte om verder te gaan met het verhaal. En ja, dat zei ik over dit boek eigenlijk ook al. Dus wie weet.