Recensie: Luister Naar Mij van Tess Gerritsen

Het is inmiddels alweer vijf jaar geleden dat Ik weet een geheim, het toen laatste boek in de serie over rechercheur Jane Rizzoli en patholoog-anatoom Maura Isles verscheen. Het werd dus hoog tijd voor een nieuw deel. Deze zomer verscheen dit neuwe deel, Luister naar mij. Hoe zou het leven van Jane en Maura zich ontwikkelen? En wat voor huiveringwekkende zaak krijgen ze nu weer op hun bordje? Ik heb de boeken uit deze serie verslonden en was daarom erg benieuwd naar deze nieuwe thriller.

Titel: Luister naar mij
Auteur: Tess Gerritsen
Vertaler: Els Franci-Ekeler
Serie: Rizzoli & Isles #13
Verschijningsdatum: 5 juli 20222
Uitgever: The House of Books
Genre: Thriller

Rechercheur Jane Rizzoli en patholoog-anatoom Maura Isles onderzoeken de gruwelijke moord op Sofia Suarez, een verpleegster die enorm geliefd was bij haar buren en collega’s. De moord lijkt een zinloze daad van geweld tot Jane erachter komt dat Sofia de dagen voor haar dood meerdere telefoontjes pleegde naar wegwerptelefoons. Had ze iets te verbergen? Jane en Maura ontdekken dat de zaak veel complexer is dan ze dachten, maar verliezen ze, vanwege de nieuwe ontwikkelingen, niet het zicht op iets onheilspellends wat veel dichter bij huis gebeurt?

Waardering: 3.5 uit 5.

Zoals we van deze auteur gewend zijn, bevat Luister naar mij een moordzaak die niet bestemd is voor lezers met een zwakke maag. Dat is meteen ook het sterke aan dit boek, want deze zaak maakt nieuwsgierig. Sofia Suarez is een verpleegkundige die op brute wijze in haar huis wordt vermoord. Elk spoor naar een mogelijke dader loopt dood, totdat Jane ontdekt dat Suarez voor haar dood meerdere telefoontjes heeft gepleegd naar wegwerptelefoons. Zou dit dan het spoor zijn dat naar de moordenaar leidt? En wat heeft studente Amy hiermee te maken? Daarnaast loopt er nog een verhaallijn, die van Jane’s moeder Angela. Zij krijgt nu ook een eigen perspectief. In tegenstelling tot het hoofdverhaal wordt dit perspectief verteld vanuit de ik-persoon. De rest van het boek wordt verteld vanuit de derde persoon, wat soms vreemd aanvoelt. Angela’s vriend Vince is een paar weken op reis om mantelzorger voor zijn zus te zijn. Angela ziet het als haar taak om de buurt een beetje in de gaten te houden. Als ze nieuwe overburen krijgt, lijkt er iets verdachts aan hen te zijn. Angela steekt haar neus in andermans zaken, loopt dit goed af?

Een thriller met twee verhaallijnen kan spanning oproepen, vanwege de cliffhangers die de wisselingen tussen verhaallijn met zich mee kunnen brengen. In deze thriller is dit helaas niet zo goed gelukt. Eigenlijk vond ik het verhaal helemaal niet zo huiveringwekkend als de vorige boeken. Sterker nog, ik vond het allemaal wat voortkabbelen. Toch luisterde ik het boek makkelijk weg, ondanks dat ik ook heel erg moest wennen aan de stem van Carly Wijs als voorlezer. Ik vind haar stem eigenlijk niet goed bij een thriller passen. Dat ik het boek makkelijk luisterde komt door de relatief korte hoofdstukken en de vlotte schrijfstijl van Gerritsen. Ondanks dat de plot zelf niet spannend is wilde ik toch weten hoe alles in elkaar steekt.

In de vorige boeken rondom Jane en Maura speelde naast de moordzaak de ontwikkeling van de personages een rol. Deze vind ik in Luister naar mij naar de achtergrond verdwenen. Maura was maar kort aan het woord en ook Jane beleefde weinig in haar privé leven. Daarnaast is de moordzaak – ondanks de gruwelijke details – minder interessant. Het boek baseerde zich slechts rondom één moord waardoor er minder leek te gebeuren. Ook miste ik de complexe daders en daderprofielen. Dit haalde voor mij de spanning uit het verhaal. Helaas was ook het verhaal rondom de buren van Angela minder spannend dan gehoopt. Ik vind dit jammer, want hierdoor kon ik minder genieten van dit langverwachte vervolgdeel.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

%d bloggers liken dit: