Vorig jaar las ik Het schuilhuis, het debuut van Rachel van Charante. Dit boek heeft mij erg verrast en ik sloot mijn recensie toen af met dat dit een auteur is om in de gaten te houden. Nadat ik er achterkwam dat Het grachtenhuis was verschenen, belandde het boek dan ook direct op mijn TBR. Ik besloot het te luisteren. Vond ik het net zo goed als Het schuilhuis? Je leest het vandaag in mijn recensie.
Titel: Het grachtenhuis
Auteur: Rachel van Charante
Verschijningsdatum: 26 april 2022
Uitgever: Xander Uitgevers
Format: Luisterboek
Voorlezer: Gaby Milder
Looptijd: 11 uur, 18 minuten
Geluisterd via: Storytel
ISBN: 9789401617093
Genre: Literatuur, Romans
1942, Lochem. Heleen woont tijdelijk bij haar ouders op de boerderij, nadat haar verloofde is omgekomen aan het front. Ze kan echter niet wachten om terug te gaan naar Amsterdam, waar ze haar leven had opgebouwd en waar haar vriendinnen wonen. Als ze de kans krijgt om als secretaresse voor een belangrijk advocatenkantoor in Amsterdam te gaan werken grijpt die dan ook met beide handen aan. Maar al gauw komt ze erachter dat haar baas in dienst van het Duitse Rijk werkt, en Heleen begint te twijfelen. Wil ze wel voor zo iemand werken? Maar dan beseft ze dat ze ook invloed kan hebben. Als ze via via bij het verzet betrokken raakt, breekt een levensgevaarlijke periode aan. Terwijl ze niemand meer écht kan vertrouwen, moet Heleen cruciale keuzes maken om de mensen van wie ze houdt te helpen.
Net als in Het schuilhuis wordt het verhaal in Het grachtenhuis verteld vanuit twee tijdlijnen. We volgen Heleen in 1942 en Joyce in 2021. Deze verhallijnen hebben een connectie, maar het blijft lang onduidelijk wat deze connectie dan is. Ondanks dat het later duidelijk wordt, vond ik het principe met twee tijdlijnen in dit boek niet goed werken. Het verhaal van Heleen is veel interessanter dan dat van Joyce. Hierdoor vond ik het haast jammer dat er van perspectief gewisseld werd. Heleens verhaal is gewaagd en spannend, wat het daarom ook zo interessant maakt. Het is overduidelijk dat dit allemaal nooit goed kan gaan en als lezer blijf je nieuwsgierig wat er niet goed gaat.
De schrijfstijl van de auteur is, ondanks dat ik het vertelperspectief van Joyce echt een stuk minder interessant vind, wel prettig. Als lezer wordt je geprikkeld om verder te lezen. De schrijfstijl is vlot en laat het verhaal vloeiend lopen. Hierdoor is Het grachtenhuis een fijn boek om naar te luisteren. De voorlezer was nieuw voor mij, maar heeft een prettige stem. Ik ben alleen niet zo’n fan van het imiteren van buitenlandse accenten. Dat gebeurde hier wel. Bij het Duitse accent van Ralph Baumann werkte dit goed, maar later in het verhaal komt er ook nog een Amerikaans accent voor en dat irriteerde me.
De flaptekst doet vermoeden dat het boek zich in Lochem afspeelt. Dit klopt deels. Omdat Heleen jaren geleden was verhuisd naar Amsterdam en daar nu weer terugkeert, speelt het verhaal zich daar voor het grootste deel af. Er zijn nog wel scènes die zich in Lochem afspelen. Hierdoor herkende ik personages die in Het schuilhuis ook al hun opwachting maakten. Let wel, beide boeken zijn op zichzelf staande verhalen en hebben niets met elkaar te maken.
Het grachtenhuis van Rachel van Charante is een boek waar ik even aan moest wennen. Ik vond de twee tijdlijnen hier niet zo goed werken en had meer met het verhaal van Heleen in het verleden. Dit was een gewaagd en spannend verhaal en hield mij continu geboeid. Ik wilde weten hoe het af zou lopen. Ik had minder de behoefte om uit te vinden wat de connectie tussen Heleen en Joyce is. De schrijfstijl is vlot waardoor je makkelijk door het verhaal luistert, dit komt mede door de weinige perspectiefwisselingen. Hierdoor kun je ontspannen luisteren en hoef je er niet constant je hoofd bij te houden. Het grachtenhuis is niet te vergelijken met Het schuilhuis, maar minstens zo goed.