Soms kom je een boek tegen waarvan je weet dat je het wilt lezen, maar waar je toch even mee besluit te wachten. Dit had ik met Dit is best wel een episch liefdesverhaal van Kacen Callender. De samenvatting klonk interessant, maar het duurde even voor ik besloot het boek te kopen. Het duurde alleen nog langer voor ik het daadwerkelijk las. Misschien zelfs te lang.
Titel: Dit is best wel een episch liefdesverhaal
Auteur: Kacen Callender
Vertaler: Annelies Jorna
Verschijningsdatum: 22 september 20202
Uitgeverij: Querido
Aantal pagina’s: 304
ISBN: 9789045124575
Genre: Young Adult, Contemporary
Nate is gek op films en wil het liefst scriptschrijver worden. Niet van films met een happy-end, want daar gelooft hij niet meer in. Zeker niet sinds het met Florence mis gegaan is. Zij is verliefd geworden op een meisje en wil niet meer dan beste vrienden zijn. Maar dan komt er opeens een nieuwe jongen op school: Oliver James Hernández. Oliver was jaren geleden Nates beste vriend, tot er iets gebeurde waar ze allebei niet over willen praten. Heeft Nate gevoelens voor Oliver? Durft hij achter zijn eigen ‘happily ever after’ aan te gaan?
Dit boek is een van de eerste boeken die werd uitgegeven door Querido Glow, de nieuwe lijn van deze uitgeverij die zich focust op boeken met een LGBTQIA+ thema. Tegelijk met dit boe verschenen ook Gloei van Edward van de Vendel en Als vuur van Sara Lövestam. Dit was het enige boek van deze drie dat ik nog niet las.
In het uitenland was dit verhaal erg populair. Ik kan wel bedenken waarom. Zelf had ik allen niet dat wauw gevoel. Ik denk dat dit komt omdat ik het misschien eerder had moeten lezen. Nate zit in het een na laatste jaar van de middelbare school. Als op de eerste schooldag na de zomervakantie Oliver James (Ollie) teruggekeerd blijkt te zijn, weet hij niet zo goed wat hij moet doen. Ooit waren Nate en Ollie beste vrienden, tot Ollie ging verhuizen en Nate het heeft verpest. Zelf komt hij net uit een relatie met zijn beste vriendin Florence en is daar nog niet helemaal overheen. Toch worden Nate en Ollie steeds meer naar elkaar toe getrokken. Nate weet niet goed wat hij moet doen, zijn gevoelens negeren of er voor gaan? En wat nou als het deze keer weer mislukt?
Ik vond de personages oké. Ze zijn goed uitgewerkt voor het verhaal, maar op mij weten ze geen onuitwisbare indruk achter te laten. Nate zit vrij erg met zichzelf in de knoop en dan is zijn thuissituatie met een overbezorgde moeder (ja hij heeft een avondklok vanaf 19:00 uur!) hem ook nog in de weg. Hier kreeg ik echt de kriebels van, van die avondklok. Nate was vroeger beste vrienden met Ollie, die door een hersenvliesontsteking doof is geworden. Samen hebben ze een manier gevonden om toch met elkaar te kunnen communiceren. Nate kan aardig gebarentaal, maar hij kan zich hier niet volledig in uitdrukken. Ik kan de representatie van doofheid niet beoordelen, want ik heb hier geen ervaring mee. Op het internet zijn genoeg andere recensies van dit boek te vinden en een aantal daarvan gaat wel in op de representatie. Wil je hier een eerlijke beoordeling over? Raadpleeg dan de recensies op Goodreads (want internationaal zijn die recensies er meer).
De schrijfstijl van Callender is prettig, maar ook niet spectaculair. Dat geldt eigenlijk voor alles aan dit boek: het is er, maar het weet geen blijvende indruk achter te laten. De plot is flinterdun, maar dat komt doordat het verhaal karaktergestuurd is. Het leest snel weg, maar daar is ook alles mee gezegd. Doordat de personages al vrij dertien-in-een-dozijn zijn, is het verhaal dat ook.
Dit is best wel een episch liefdesverhaal van Kacen Callender is helaas niet zo episch als de titel doet geloven. Ik vond alles tegenvallen. Ik vond de personages niet interessant, de schrijfstijl gemiddeld en de plot ook niet intrigerend. Dat laatste heeft te maken met het feit dat dit verhaal karakter gestuurd is. Ik denk wel dat ik het meer had kunnen waarderen als ik het eerder had gelezen. Voor mij was dit weer een lekker boekje voor tussendoor, maar niet meer dan dat.